Gdzie na wakacje? Nigdzie, bo mam małe dzieci

Gdy płyniemy łódką ...

Rodzina i znajomi pytają, gdzie się wybieramy z dziećmi. Niedawno poruszyłam z mężem temat urlopu. Ja mam urlop cały czas, bo wiadomo, siedzenie z bliźniakami w domu to wieczne wczasy. Ale mąż pracuje dużo, często wraca z pracy jak dzieci już śpią. Chciałby odpocząć, naprawdę odpocząć. I teraz pojawia się pytanie: jedziemy gdzieś z nimi, czy nie?

Wyszło na to, że nie.  Dlaczego nie jedziemy nigdzie? Jest tyle ofert wyjazdów z małymi dziećmi, ba, dużo mniejszymi. Lokale są coraz bardziej przystosowane dla rodzin z malutkimi dziećmi. Ludzie podróżują, pokazują świat dzieciom od małego i są z tego dumni. Jadą, żeby stymulować rozwój dziecka, żeby było inaczej, ciekawiej. Żeby była pamiątka na całe życie i zdjęcia na fejsa.

Na plażach świata tłumy maluchów jedzą piasek i uciekają rodzicom, którzy wzięli sobie leżaki i teraz biegają zestresowani za dziećmi. Tłumy dzieci nie śpią w hotelach, bo to dla nich obce miejsce. A my zostajemy w domu. 

Nasze mieszkanie to twierdza warowna. Jest dużo zabezpieczeń na kontakty, kable, szafki. Jest pełno bramek dookoła. 

Kiedyś moja znajoma pytała mnie, dlaczego nigdzie nie wyjeżdżamy z dziećmi na wakacje. 

Poszliśmy do nich w gości na kilka godzin. Każdy, kto zna moje dzieci, ten wie, że gdy pojadą gdzieś w odwiedziny i poczują się pewnie, zaczynają szaleć. Wszystko z szafek chcą wyciągnąć, gryzą kable, gazety i kwiatki. Są w stanie zniszczyć jednocześnie kilka rzeczy, bo są dwie. Są bardzo ciekawskie i wszystkiego chcą dotknąć i wziąć do buzi. 

Znajoma już więcej nie pyta, dlaczego nie jedziemy na wakacje. Chyba już rozumie. Jej dziecko, w takim samym wieku, jest bardzo posłuszne, samodzielne i ogólnie mało problemowe. Tacy rodzice mogą lecieć gdzie chcą i robić co chcą na wakacjach. Nie muszą rezygnować z tylu rzeczy, co my. 

Nasuwa mi się jednak taka reflaksja.... co jest atrakcją dla dziecka, a co dla dorosłego? Czy roczne dziecko doceni uroki egzotycznych wysp? 

Nasze bliźniaki znają drogę z domu na plac zabaw. Gdyby je ubrać i puścić wolno na podwórku, najpierw powrzucałyby kamyki do skrzynek pocztowych sąsiadów, a potem, gdy kwiatki w rabatce zostałyby zgryzione, poszłyby prosto na plac zabaw. I nie chciałyby stamtąd wracać, bo tam są kałuże, z których można pić wodę, jak mama nie widzi. No i plac jest zazwyczaj pusty i wielki, cały tylko dla nich. Inne dzieci są na wakacjach.

Zostajemy więc w domu ale będziemy w miarę możliwości codziennie gdzieś zabierać dzieci, żeby sobie pobiegały i pobawiły się poza domem. Plac zabaw, wycieczki łodzią, sala zabaw, wycieczki w niskie góry ... z noclegiem u siebie w łóżku w swoim pokoiku to dla naszych bliźniaków udane wakacje. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że i mama i tata jest cały czas. I że przyjedzie rodzina w odwiedziny. To dla nas bardzo ważne.

Wiem, że wpisem tym nie odkrywam Ameryki. Odpowiadam jedynie na pytanie, dlaczego niektórzy rodzice jeżdżą na wakacje z dziećmi i chwalą sobie wspólnie spędzony czas i mówią, że mając dziecko nie trzeba z niczego rezygnować. 

Odpowiadam też na pytanie, dlaczego większość rodziców, jak my, ma dylemat, czy jechać czy nie. Rodzice nie chcą się w to pakować, bo zwyczajnie boją się, że to będzie szarpanina, stres i demolka. A za to wszystko przecież trzeba jeszcze zapłacić.

A Wy co sądzicie na ten temat?